Właśnie mija 70. rocznica bitwy o Monte Cassino. Bitwy bardzo krwawej, która kosztowała nas blisko 5000 zabitych, rannych i zaginionych…
Czy wiesz, że żołnierze ginący pod słynnym klasztorem we Włoszech to przeważnie Kresowiacy ze Lwowa, Wilna, Grodna i setek innych mniejszych miejscowości? Taki był skład II Korpusu gen. Władysława Andersa… Ci dzielni chłopcy, którzy cudem uniknęli śmierci w sowieckich łagrach, ginęli teraz nie całkiem za swoją sprawę… Oddawali życie w dalekiej Italii, gdy Polska już została zdradzona przez Zachód  i oddana na pożarcie Stalinowi. W tym czasie ich domy paliły bandy UPA, dzieci i żony mordowali zwyrodnialcy z okrzykiem „Sława Ukrainie”  lub gwałcili sowieccy żołnierze, traktując polskie Kresy jak swoją zdobycz… Nie miał ich kto bronić.  A nasi chłopcy - kresowe „batiary”-  ginęli we Włoszech, łudząc się, że ktoś doceni ich ofiarę … Pamiętaj o tym  kiedykolwiek usłyszysz chwytającą za serce melodię „Czerwone Maki na Monte Cassino” i nie zapomnij stanąć na baczność.                                                                          

Wojciech Orawiec

Na oddzielny temat zasługują losy tych żołnierzy II Korpusu, którzy powrócili do swych domów - już pod administracją ZSRR( głównie litewska i białoruska republika sowiecka).

Prawie wszyscy -  ok. 900, wkrótce po powrocie, pomimo zapewnień władzy radzieckiej, że będą traktowani jak kombatanci - zostali wraz z rodzinami ( w liczbie ponad 3600 Polaków) deportowani  na Sybir (po raz wtóry!). Z deportacją wiązała się konfiskata majątków. Tylko część z nich wróciła do domów w 1958 roku. Oto prawdziwe oblicze „braci” Słowian z Moskwy...